ابوالقاسم یعقوبی، فتانه فتحی، مریم فتحی چگنی در سال 98 با هدف مقایسه دانش‌آموزان تیزهوش و عادی دوره دوم متوسطه از لحاظ کمالگرایی، افسردگی و سرزندگی تحصیلی ، 100 نفر از دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه در سال تحصیلی 1397-1396 شهر خرم آباد را با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب کردند . آن ها سپس برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه کمالگرایی شورت (1995)، پرسشنامه افسردگی بک (1988) و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی مارتین و مارش (2006) و برای تحلیل داده ها از آزمون تی استفاده کردند . نتایج تفاوت معناداری را نشان میداد و میانگین‌های کمالگرایی مثبت و سرزندگی تحصیلی در دانش‌آموزان عادی از میزان بیشتری برخوردار بود .
رویا محمدی و همکاران در سال 98 با هدف سنجش اثربخشی درمان فراتشخیص یکپارچه بر خودپنداشت و آشفتگی روان‌شناختی دانش‌آموزان با علائم افسردگی ، تمامی دانش آموزان دارای علائم افسردگی دوره اول متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 شامل 30 دانش‌آموز دارای علائم افسردگی با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند . سپس گروه آزمایش مداخله درمان فراتشخیص یکپارچه را طی سه ماه در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کرد، این در حالی بود که گروه گواه این مداخله را در طول فرایند انجام پژوهش دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها در این مطالعه از پرسشنامه اختلال¬ های روانی ، پرسشنامه خودپنداشت و مقیاس افسردگی استفاده شد . نتایج حاکی از آن بود که درمان فراتشخیصی یکپارچه‌نگر با بهره‌گیری از فنونی مانند آموزش آگاهی هیجانی، یادگیری مشاهده تجارب هیجانی، بازشناسی هیجان‌ها، شناسایی الگوهای اجتناب از هیجان، و ارزیابی مجدد شناختی می‌تواند به بهبود خودپنداشت و کاهش آشفتگی روان‌شناختی دانش‌آموزان دارای علائم افسردگی منجر شود .
مهشید خلیلی دوآبی و همکاران در سال 1400 با هدف مقایسه اثربخشی امیددرمانی و روان درمانی شناختی بر افسردگی دانش آموزان دختران نوجوان دست به مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون زدند . تعداد 90 نفر با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش 45 نفری جایگزین شدند. گروه آزمایش اول 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت امید درمانی و گروه آزمایش دوم 10 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت روان‌درمانی شناختی رفتاری قرار گرفت. گروه‌ها در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون به پرسشنامه‌های افسردگی بک (1961) برای سنجش سطح افسردگی آزمودنی‌ها پاسخ دادند و داده‌ها با روش‌های تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS-22 تحلیل شدند. نتایج نشان داد اثربخشی هر دو روش امید درمانی و روان‌درمانی شناختی رفتاری در کاهش افسردگی نوجوانان، مشاوران، درمانگران و روانشناسان بالینی می‌توانند از هر دو روش به‌ویژه امید درمانی برای کاهش افسردگی نوجوانان استفاده نمایند
رضا مشهدی و همکاران در سال 1401 با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت‌اندیشی بر درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش‌آموزان افسرده ، 30 نفر واجد شرایط از دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهر زاهدان را به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب کردند . این افراد به‌صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو و تسنگ (2011) و نشاط اجتماعی زارع و امین‌پور (1390) پاسخ دادند. گروه آزمایش به‌صورت گروهی آموزش مثبت‌اندیشی سلیگمن و همکاران (2005) را در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای در دو ماه دریافت کرد و گروه گواه آموزشی ندید. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 و آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره انجام شد . یافته‌های پژوهش نشان داد مهارتهای مثبت‌اندیشی به‌طور مؤثری باعث بهبود درگیری تحصیلی و نشاط اجتماعی دانش‌آموزان افسرده شده است .
زهرا سادات طباطبایی در سال 1400 با هدف اثربخشی آموزش ذهن‌آگاهی مثبت‌نگر بر مهارتهای اجتماعی و همدلی عاطفی و شناختی دانش آموزان دختر تیزهوش مبتلا به افسردگی غیربالینی ، 30 دانش‌آموز مبتنی بر ملاک های ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) گمارد . گروه ذهن آگاهی مثبت‌نگر به مدت دوازده جلسه، تحت درمان قرار گرفتند و گروه گواه هیچگونه درمانی دریافت نکردند. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری مانکوا تحلیل شد . نتایج پژوهش نشان داد مداخله ذهن آگاهی مثبت‌نگر در بهبود مهارتهای اجتماعی و همدلی عاطفی و شناختی دختران دانش آموز افسرده درمان موثری است.
یعقوب زارع و همکاران در سال 1400 با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای خودتعیین گری بر خود پنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان پسر از جامعه آماری دانش آموزان پسر مقطع پنجم ابتدایی شهر یاسوج ، 30 نفر (15 نفر گروه ازمایش و 15 نفر گروه کنترل) را انتخاب کردند . آن ها در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای همراه با تصادفی ساده استفاده کردند . آموزش مهارتهای خودتعیین گری، طبق بسته آموزشی مبتنی بر اصول و عناصر مدل (فیلد و هافمن، 1994) و تطبیق آن با نمونه دانش‌آموزی نرمال اجرا شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) پرسشنامۀ خودپنداره تحصیلی (ASCQ) لیو و وانگ (2005) استفاده کردند . نتایج نشان داد ادراکی که دانش آموزان از توانمندی و شایستگی خود دارند روی انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی آنها تأثیر می گذارد.
